Przepuklina brzuszna: etiologie
Organy w jamie brzusznej są ułożone w określonym porządku. Żeby stan tenże nie został zakłócony, organy są przytrzymywane przez mięśnie brzucha, mocne błony stworzone z tkanki łącznej, czyli rozcięgna mięśni, oraz więzadła. Jeśli ciśnienie w jamie brzusznej wzrośnie, np. w rezultacie wysiłku sportowego, a któraś z tychże warstw jest osłabiona, może przyjść do jej rozwarstwienia, a z czasem do pęknięcia. W konsekwencji jest się szczelina, do której mogą się przedostać wnętrzności jamy brzusznej (fragment jelita cienkiego, część jelita grubego, pęcherz moczowy, żołądek czy śledziona). Wtedy powstaje przepuklina brzuszna. Najczęstszymi etiologiami występowania przepukliny brzusznej są genetyczne schorzenia syntezy oraz degradacji włókien kolagenowych (stąd powszechnie pojawiają się u osób starych).
Pozostałymi elementami, które oddziałują na zmniejszenie wytrzymałości powłok brzusznych, są m.in.: złe zwyczaje żywieniowe oraz palenie papierosów.
Przepuklina brzuszna: sygnały
Przepuklina brzuszna może mieć szereg objawów a nie u każdego chorego jest tak samo. Są osoby, które nie odczuwają objawów w ogóle, inni są z względu silnego ucisku. Czasami mija parę miesięcy, zanim pojawią się pierwsze sygnały przepukliny – należeć do nich potrafią:
•delikatny dyskomfort w obszarze jamy brzusznej,
•uciski brzucha,
•pojawienie się miękkiego uwypuklenia,
•mdłości,
•mdłości.
Przepuklina pooperacyjna daje podobne sygnały.
Jak uczy się przepuklinę brzuszną?
Jeśli zauważyła u siebie sygnały przepukliny, skieruj się do lekarza. Pierwszym krokiem będzie wywiad medyczny i badanie fizykalne. W końcu potwierdzenia diagnozy prawdopodobnie zostaniesz skierowana na USG, tomografię komputerową czy rezonans magnetyczny.
Przepuklina brzuszna: leczenie
Leczenie bezoperacyjne przepukliny brzusznej nie jest możliwe. W tym przypadku konieczna jest operacja chirurgiczna.
Obecnie składa się dwie metody leczenia operacyjnego.
1. Leczenie tradycyjne można zrobić bez zastosowania czy z wykorzystaniem artykułów sztucznych.
Pierwszą formę wykorzystuje się w wypadku małych przepuklin (wrota do 5 cm). Podczas operacji chirurg usuwa przepuklinę oraz zszywa brzegi ubytku.
Natomiast częściej w miejsce ubytku wszywa się syntetyczną siatkę, co gwarantuje pewne zamknięcie ubytku. Tę formę wykorzystuje przede wszystkim w leczeniu przepuklin wielkich, np. ustawionych w nadbrzuszu.
2. Leczenie laparoskopowe (laparoskopia)
Za pomocą kaniuli (cienkiej igły) do jamy brzusznej uczy się laparoskop, który umożliwia zobaczyć przepuklinę. Następnie przez niewielkie cięcia zajmuje się narzędzia operacyjne, które pozwolą na zdjęcie przepukliny oraz wprowadzenie sieci w miejsce istniejącego ubytku powłok jamy brzusznej.
Pacjentom, u których leczenie chirurgiczne nie jest możliwie (np. ze powodu na niewydajności krążenia lub innych chorób, a także podeszłego wieku), składa się specjalne pasy przepuklinowe. Nie tworzą one zawsze przed postępem już istniejącej przepukliny. Pasy przepuklinowe powinny być wymieniane co 3-6 miesięcy.
